امیدی نو و میلادی تازه
ملت بزرگ ایران
ایکاش کشور در شرایط خوب و شما که صاحب سرزمینی ثروتمند هستید در امنیت و رفاهی در خور روزگار میگذراندید تا به شکرانه آن میتوانستم با طیب خاطر نوروز این نماد کهن فرهنگ و هویت ملی را تهنیت گویم اما رهبری نالایق و نامشروع و خائن ، شما و این سرزمین را به “ناکجاآباد “برده به نحوی که نشانه ها از خطر “تهاجم نظامی ” بیگانگان حکایت دارند و حکومت ناکارآمد که حتی قادر به تامین نیازهای اولیه نیست همچون اتحاد جماهیر شوری با سرعت بسوی “فروپاشی ” میرود و “فروپاشی کشور” را با خود یدک میکشد و عدم امکان “اصلاح نظام ” و نیز عدم امکان “تحمل” آن از یکسو و “بدبینی و بی اعتمادی ” غالب در جامعه نسبت بخود و نسبت به مدعیان رهبری قیام از سوی دیگر، خطر تکرار “ناکامی” در قیامهای ربع قرن اخیر را متبادر به ذهن مینماید و چه بسا وضعیت انفجاری جامعه موجب “شورش های کور ” و بی هدف و بی برنامه گردد .
هر یک از خطرات سه گانه (تهاجم خارجی و فروپاشی و شورش های کور )میتواند به “جنگ داخلی” و “تجزیه کشور “منجر شود و ادامه وضع موجود هم علاوه بر “سقوط “فزاینده ارزش پول ملی و اعمال فشارهای حد اکثری ایالات متحده و احتمال فعال کردن مکانیسم ماشه که اعاده تحریم های سازمان ملل و اتحادیه اروپا را قهرا بدنبال خواهد داشت ” چشم اندازی تیره “را نشان میدهد.
البته این اولین بار نیست که رهبری نالایق کشور را در معرض تباهی قرار داده است در درازای تاریخ پر فراز و نشیب ایران رهبران نالایق اوضاع مشابهی را رقم زدند از جمله سیستم متصلب و طبقاتی دوران ساسانیان و عدم امکان اصلاح و عدم امکان تحمل آن موجب “گرایش به بیگانگان “شد که نتیجه آن “سلطه نهصد ساله ” تازیان بر مملکت گردید و محمد خوارزمشاه با دستور قتل تجار اعزامی از سوی چنگیز خان زمینه حمله ویرانگر مغول را فراهم نمود و فتحعلیشاه عیاش تحت تاثیر توهمات آخوند محمد مجاهد که بامید “امدادهای غیبی ” بر طبل جنگ میکوبید شکست های خفت بار به ملت تحمیل نمود که منجر به جدایی ۱۷ منطقه از کشور شد و محمد رضا شاه بدون جنگ و شلیک حتی یک تیر بحرین عزیز را بدستور انگلیس شوهر داد و “هوسهای ایدئولوژیک “خمینی که بیخبری او از “حقوق و روابط بین الملل ” و مقتضیات دوران “جنگ سرد” زمینه ساز جنگ ویرانگر ۸ ساله شد اینک “نوبت “به علی خامنه ای رهبر غیرقانونی و نامشروع رسیده که کشور و ملت را نابود نماید. در تمام این بحران‌ها نیروی ما بجای اینکه صرف “رشد و توسعه و بالندگی ” کشور شود در قالب “مبارزات فرهنگی “صرف خنثی کردن “سلطه بیگانه” و حفظ “هویت ملی “شد و از ساختن کشور باز ماند.
مبارزات آشکار و گسترده مردم به مثابه نمایشی از “همبستگی ملی ” علیه حکومت جور و جهل و فساد در قالب “کنشهای ملی “علیه نمادهای خرافی که آن را مجبور به “عقب نشینی ” از جمله در خصوص قانون قرون وسطایی معروف به “عفاف و حجاب “نموده این “امید” را بوجود آورد که با درک وضعیت “اضطراری “کنونی با عزمی جزم به “بدبینی ها و بی اعتمادی ” ها پایان داده برای جلوگیری از “تهاجم خارجی” و” فروپاشی کشور “و نجات از وضعیت فاجعه بار کنونی نه از طریق یک “شورش کور” که از راه “قیامی ملی” و “مدیریت شده” به قید “فوریت و ضرورت “با سرنگون کردن نظام آخوندی و استقرار رژیمی لائیک و دموکراتیک و مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر و پیام صلح و دوستی به جهان و بازگشت به “هویت ملی “و جامعه جهانی نیروی خود را یکبار برای همیشه صرف “بالندگی ایران زمین “نماید و همانطور که قیام ۱۳۸۸ الهام بخش قیام های متعدد بنام “بهار عرب “شد که با خودسوزی تنها “یک نفر “بنام محمد بوعزیزی آغاز گردید ،”خود سوزی” کارگر شهرداری و “شکنجه “های منجر به “قتل “در پاسگاه ها و بازداشتگاه ها و زندانها و مراکز اطلاعاتی و امنیتی و بیش از “یکهزار اعدام “و صدها “انتحار “و کشتار “کودکان “خردسال بهار امسال را به “بهار ایران “برای رهایی تبدیل نماید.
کنش ها و بزرگداشت شکوهمند “شعائر ملی “که بویژه در روزهای پایانی سال ، ایران را به صحنه هماورد “فرهنگی – سیاسی “سترگ و اهورایی علیه حکومت اهریمنی ملاهای بی فرهنگ تبدیل نمود نمایشی شگرف از “همبستگی ملی “که پیش نیاز “قیام ملی “است را رونمایی نمود تا روح “میلادی تازه “در کالبد افسرده ایران بدمد و “امیدی نو ” برانگیزد.
سرافراز ملت ایران
پاینده ایران
از طرف شورای انقلاب ملی ایران
قاسم شعله سعدی
۱۴۰۳/۱۲/۳۰