قضات محترم کشور
اظهارات سخیف و ضد قانونی رئیس قوه قضائیه غیر مستقل که به قوه قصابیه شهرت یافته مبنی بر تهدید مردم معترض جان به لب رسیده مرا متعجب نکرد زیرا از غلام بلبل انتظاری جز این نداشتم آنچه موجب شگفتی من شد سکوت شما در برابر یاوه گوییهای او بود که اگر هنوز اندک اعتباری برای دستگاه قضا باقیمانده بود را هم به باد فنا داد و متاسفانه به شان و منزلت شما آسیب جدی وارد نمود.
این سکوت غیر قابل توجیه بسیاری از قضاتی که میشناسم و بخاطر وصف عدالتخواهی برایشان احترام قائلم من را نه تنها شگفت زده بلکه متاسف نمود زیرا انتظار داشتم اگر نه در راستای دفاع از ارزشهای انسانی، اخلاقی ،ملی و قانونی دست کم بخاطر دفاع از حیثیت خود به فعالیت خویش در این قوه بدنام پایان دهند و در راستای وصف عدالتخواهانه خود نه تنها در همراهی با قیام مردم از دیگر اقشار پیشی گیرند بلکه به عنوان منادیان حق و عدالت خود رهبری قیام ملت را بدست گیرند..
اگر غلام بلبل نمیفهمد که مسئولیت پشتیبانی از حقوق فردی و اجتماعی و تحقق بخشیدن به عدالت مندرج در صدر اصل ۱۵۶ قانون اساسی به عهده ساختمان و در و دیوار دادگستری نیست بلکه وظیفه قضات میباشد و اگر غلام بلبل نمیفهمد که احیای حقوق عامه و گسترش عدل و آزادیهای مشروع مندرج در بند دوم اصل مزبور نه بعهده پشت بام کاخ دادگستری که تکلیف تک تک قضات کشور است شما که این را میفهمید .
اگر برخلاف اصل ۱۵۶ که اشعار میدارد : قوه قضائیه قوه ای است مستقل ……اما اکنون که نه تنها مستقل نیست بلکه بصورت ابزار سرکوب مردم بیگناه درآمده تا اهداف نامشروع رهبر غیر قانونی و خائن را تامین نماید آیا این فاجعه محصول اهمال خود شما نیست؟! یادم هست سه دهه پیش طی نطق قبل از دستور در مجلس گفتم : بجای اینکه وزارت اطلاعات و نیروی انتظامی ضابط قوه قضائیه باشند قوه قضائیه ضابط آنها شده و در سال ۹۶ وقتی که حسن روحانی برای فریب مردم و جلب آرای آنها وعده رفع حصر خانگی غیر قانونی آقای مهندس موسوی وهمسرش و آقای کروبی را داد و صادق لاریجانی (متهم ۶۳ حساب گیت )بنحو بی ادبانه ای متعرض او شد و گفت شما چه کاره اید ؟ در واکنش به او نوشتم او هیچکاره است ولی تو که همه کاره ای چرا وظایف خود را انجام نمیدهی؟ و پرسیدم حصر قانونی چه صیغه ای ست و در کدام قانون تعریف شده و سئوال کردم تا کی دستگاه قضا باید تابع نهادهای امنیتی باشد؟
آری گفتم و نوشتم و فریاد زدم اما هیچ قاضی ای بفریادم توجه نکرد.
آیا سکوت شما پذیرفتنی است؟
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم.
قاسم شعله سعدی
۱۴۰۱/۷/۲