: آقای خمینی که “هَر را از بَر تشخیص نمی‌داد” از روز اول موضعگیری‌هایی کرد که نظام جهانی را به چالش کشیدند. اولین آنها هم شعار “محو اسرائیل از صفحۀ روزگار” بود یا تشویق ارتش عراق به اقدام نظامی علیه قدرت مرکزی و یا حمایت از گروگانگیری در سفارت آمریکا در تهران که نتیجه شان در یک قلم تحمیل یک جنگ هشت ساله به کشور بود که بابت آن ملت ایران تاوان سنگینی پرداخت.
مشکل اصلی جمهوری اسلامی توهم قدرت است، آنهم نظامی که دارایی‌های ارزی اش امروز در نتیجۀ این سیاست‌ها به چهار میلیارد دلار کاهش یافته هر چند تصور می‌کند که با چهار موشک توانسته به قدرت منطقه ای تبدیل شود. اما، این راهبرد تناقضی را نیز ایجاد کرده است، یعنی منطقه و جهان را به سمت یک تصمیم‌گیری نهایی سوق داده است. به این معنا که یا منطقه و جهان باید به قدرت جمهوری اسلامی که از جمله اهدافش نابودی اسرائیل است تمکین کنند یا این تهدید را از پیش پا بردارند. و چنین معضلی یعنی خطر جنگ. مگر جنگ هشت ساله با عراق چگونه آغاز شد؟ با همین دست توهمات و تدابیر نابخردانه. اما، این خطر مسئولیت ملت ایران را سنگین‌تر می‌کند. تنها ارادۀ ملت برای تغییر وضع موجود می‌تواند جلوی فجایع قبلاً تجربه شده از جمله وقوع یک جنگ بمراتب ویرانگرتر را بگیرد