ملت بزرگ ایران
اکنون که شکستهای پی در پی گروه های نیابتی رهبر منعزل در منطقه نه تنها سرمایه گذاریهای انسانی ،سیاسی ،نظامی ،اقتصادی و مالی چهل و پنج ساله که بقیمت فقر فراگیر ملت ما تمام شده بود را با سرعت برق بباد فنا داده بلکه موجودیت کشور را بخطر انداخته و علیرغم در هم شکسته شدن “هیمنه” منطقه ای خامنه ای ، در داخل شمشیر را علیه مردم از رو بسته و به مزدوران و مداحان خود جواز” آتش به اختیاری “داده تا معترضین را “لگدمال “نمایند و سرداران سپاه که بیش از” شش هزار “تن از همقطاران خود را بپای “هوسهای متوهمانه “علی خامنه ای برای حفظ “بشار اسد “جنایتکار قربانی کرده اند بجای “استیضاح “وی و “پیوستن” به ملت با انتشار بیانیه مورخ ۱۴۰۳/۱۰/۹ برای مردم “خط و نشان” کشیده اند نکاتی را به استحضار میرسانم:
۱ – مبارزات شما علیه نظام ولایی و رهبر نالایق و نامشروع و منعزل آن کاملا “برحق ، عادلانه و قانونی “میباشد.
۲ – دور جدید مبارزات که از ۱۶ آذر به همت دانشجویان و دانش آموزان با “تحریم “کلاسها در دانشگاه ها و مدارس کشور آغاز و تقارن آن با “اعتصاب “کارکنان پالایشگاه ها و بازاریان و اعتراضات بازنشستگان بویژه از تاریخ هفتم دیماه سالروز قیام ۱۳۹۶ وارد مرحله “تعیین کننده “گردیده میرود که به یک قرن “اختناق “شاه و شیخ پایان دهد.
۳ – همانگونه که در کشورهای تونس ،مصر ،لیبی، سوریه ،رومانی و غیره مردم متحد و معترض تنها ظرف چند روز دیکتاتور را از قدرت سرنگون کردند سرنگونی دیکتاتور در ایران با مردمی متحد میتواند حتی “سریع تر” از آن کشورها محقق گردد.
۴ – یکی از نمونه های تاریخی سرعت تحولات در ایران موضع گیری صریح جیمی کارتر رییس جمهور وقت ایالات متحده بود که در دیدار رسمی اول ژانویه ۱۹۷۸مصادف با ۱۳۵۶ در تهران ، ایران را در منطقه “بی ثبات “خاورمیانه “جزیره ثبات و آرامش “نامید و فقط بفاصله “یک هفته ” یعنی ۱۷ دیماه در این به اصطلاح جزیره “ثبات و آرامش ” انتشار یک مقاله در روزنامه اطلاعات “انقلابی” را کلید زد که به رژیمی ۲۵۰۰ ساله پایان داد.
۵ – اکنون پرسش این است که اگر تحولات در ایران با چنان “سرعتی “محقق شده چرا در ربع قرن اخیر قیامهای ۱۳۷۸ و ۱۳۸۸ و ۱۳۹۶ و۱۳۹۸ و۱۴۰۱ علیرغم هزینه های انسانی و مادی بسیار به پیروزی نرسیدند ؟ پاسخ این است که در انقلاب اسلامی “همبستگی ملی” و اتحاد مردم کامل بود و مبارزه بصورت “سازمان یافته و منظم و مستمر “پیش میرفت و “رهبری مصمم و قاطع ” داشت و شرایط جهانی دوران “جنگ سرد “با توجه به موقعیت “ژئواستراتژیک ” ایران در همسایگی اتحاد جماهیر شوروی ، قدرتهای غربی را به “پشتیبانی ” از آن برانگیخت در حالیکه قیامهای پنجگانه بجز قیام ۸۸ اصولا “فاقد رهبر “بودند و در ۸۸ هم بویژه وقتی که جنبش از وضعیت” مطالباتی” به وضعیت “هنجارشکن “ارتقا یافت و شعار “رای من کو” ؟ به شعار “استقلال، آزادی ،جمهوری ایرانی ” . و “نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران “. و “مرگ براصل ولایت فقیه “، تبدیل شد دیگر مهندس موسوی رهبر ی در تراز آن نبود و جنبش را رها کرد و در قیام زن ،زندگی ،آزادی چند نفر افراد نامتجانس و فاقد اعتبار و پیشینه مبارزاتی و سیاسی کافی با آقای رضا پهلوی به نحو “فرصت طلبانه” و اپورتونیستی خیز برداشتند تا رهبری آن را تصاحب نمایند و نقشه راهی “ناقص و مشکوک” بنام “منشور مهسا “امضا نمودند ولی بین خودشان “اختلاف ” افتاد و از هم پاشید و اتوبوسی را که قرار بود آقای رضا پهلوی به تهران هدایت کند سر از تل آویو در آورد و پس از گفتگوی وی با نتانیاهو بیش از یک چهارم نمایندگان پارلمان اسراییل نسخه جدایی آذربایجان جنوبی از ایران را نوشتند و همین افراد “عامل اصلی شکست” زن ،زندگی، آزادی شدند ضمنا در آن قیامها “همبستگی ملی” کافی موجود نبود و مبارزه “استمرار” و پایداری نداشت بنابراین منجر به پیروزی نشدند.
۶ – با عبرت از تجربه ناکامی قیامهای پنجگانه باید بپذیریم که انقلاب نیاز به “رهبری “واجد شرایط و متصف به اوصاف ضروری مانند مسئولیت پذیری ،صداقت ،تلاش بی وقفه ،آگاهی از مسایل سیاسی و روابط بین الملل ،شجاعت ،خطر پذیری ،پاکدستی ،شغل مناسب ،تخصص های حکومتی، مدیریت ،تدبیر و غیره و نیاز به “همبستگی ملی” و نقش آفرینی مردم در صحنه و پایداری و “مداومت “در مبارزه دارد در حالیکه در قیامهای پنجگانه هیچیک از این عوامل ضروری یعنی “رهبری شایسته “و “همبستگی ملی ” و “استمرار” در مبارزه وجود نداشت .
۷ – اینک اگر ملت بزرگ ما به “همبستگی ملی “و اتحاد لازم برسد و “رهبرانی ” با ظرفیت و متصف به اوصاف فوق را دریابند که دارای برنامه و نقشه راه و غیره باشند و مردم از برنامه های رهبران پیروی نمایند و در مبارزه” پایداری “کنند با توجه به “شکنندگی” قدرت پوشالی رژیم و “ورشکستگی” مالی و اقتصادی نظام و ابر بحرانهای “مشروعیت “و ” ناکارآمدی “و “اقتدار “و “عدم همبستگی” کارگزاران و “فساد “و با عنایت به اینکه برآوردها نشان میدهند که حدود ۹۰٪ مردم خواهان “سرنگونی “نظام میباشند میتوان رژیم را با سرعت “زمینگیر “و سرنگون نمود.
۸ – پیشنهاد ما : در وضعیتی که حتی موجودیت ایران در خطر است و تهدیدات نظامی علیه کشور جدی میباشد و باید جلو واقعه را قبل از وقوع گرفت نیاز به “قیامی ملی” با قید “ضرورت “و “فوریت ” میباشد بنابراین فورا با پیوستن به “اعتصابات و نافرمانی مدنی” اتحاد و “همبستگی ملی “خویش را بوجود آوریم و “رهبرانی “واجد شرایط و از جمله دارا بودن برنامه و نقشه راه و شناخت کامل از شخصیت و توانایی آنها را مورد “شناسایی” و “پذیرش “قرار دهیم و وقتی اعتصابات و نافرمانی مدنی به تشکیل “همبستگی ملی “منجر شد با تسخیر مراکز قدرت رژیم را سرنگون سازیم .
۹ – تمهیدات لازم برای جلوگیری از خلا قدرت و ناامنی و هرج و مرج و انتقام گیری را اندیشیده ام و برنامه دولت موقت که علاوه بر اداره کشور همچون دولتی معمولی ،اجرای چند کار ویژه را در مدت یکسال بعهده خواهد داشت تدوین نموده ام و چشم انداز آینده مبتنی بر آزادی ،دموکراسی .سکولاریسم ،اعلامیه جهانی حقوق بشر ،پیام صلح و دوستی به جهان و سیاست حسن همجواری و بازگشت به “هویت ملی “و “فرهنگ مهر ایران “و “آشتی ملی “را تبیین کرده ام و مبارزه ای سرسختانه با “فساد” و “انحلال قوه قضاییه فاسد” و “بازسازی دادگستری مستقل” و سالم و اهتمام به “بازسازی اقتصادی” و” رفع فقر “و ادغام ارتش و سپاه و “تشکیل ارتش ملی” ایران و تبدیل نیروی انتظامی به “نیروی انتظامی ملی” و نیز اطلاعات به “اطلاعات ملی” و “بازگشت امن ایرانیان “به کشور “اولویت فوری” ما خواهد بود.
۱۰ – پذیرش عملی و گسترده برنامه هایم توسط ملت بزرگ ایران و انجام “اعتصابات و نافرمانی مدنی ” در گستره کشور زمینه ساز سال ۱۴۰۴ بدون جمهوری جور و جهل و فساد و رهبر نالایق و خائن و منعزل آن خواهد بود.
۱۱ – اکنون پرسش دقیقتر این است که :آیا باز مردم ایران نسبت به اعتصابات و نافرمانی مدنی که با همت و مشارکت دانشجویان و دانش آموزان و بازاریان و کارکنان پالایشگاه ها آغاز شده بی تفاوت میمانند و به آن نمی پیوندند و اعتصابیون سرخورده و ناامید و از ادامه مبارزه شکوهمند خود منصرف خواهند شد و یا برعکس اکنون که توقف اجرای قانون عفاف و حجاب تزلزل وناتوانی و عجز حکومت را به تصویر کشیده با “اراده ملی ” و پیوستن به اعتصابات و نافرمانی مدنی کار رژیم فاسد و رهبر منعزل آن را تمام خواهند کرد؟
سرافراز ملت ایران
پاینده ایران
قاسم شعله سعدی
۱۴۰۳/۱۰/۱۱